Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
toz-torpaqlı — sif. Toz və torpaq basmış. Belə pərakəndəlik, evlərin müxtəlif biçimi, . . yolların toz torpaqlı olması <Şahmarı> darıxdırırdı. B. Bayramov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əkərri — I (Qarakilsə) rahat əkilən yumşaq torpaqlı əkin sahəsi. – Əkərri yer olanda bir çüt üş çüt yarım əkirdi II (Şamaxı) xəstə, zəif heyvan. – Biyil əkərriləri qışdağa göndərdim … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qaynalı — (Ağdaş) bərk torpaqlı. – Bu yer çox qaynalıdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qubaralud — ə. və f. 1) tozlu, torpaqlı; 2) m. kədərli, qüssəli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
daşlı — sif. 1. Daşı olan, çoxlu daş olan; içində daş, daş parçaları olan. Daşlı torpaq. Daşlı təpə. Bu düyü daşlıdır. – Eləmi daşlı yerlər; Torpaqlı, daşlı yerlər; Bu dünyada hələ var; Gözləri yaşlı yerlər. (Bayatı). 2. Daş döşənmiş, daşla örtülmüş. İki … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
küləkli-tufanlı — sif. Həm külək əsən, həm də tufan olan. Küləkli tufanlı gecə. <Gəray ağa:> Biz bu hisli paslı, tozlu torpaqlı, küləkli tufanlı xarabaya öz dərdimizi ağlamaq üçün gəlmişdik! S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
pərakəndəlik — is. Pərakəndə şeyin hal və vəziyyəti; dağınıqlıq, nizam intizamsızlıq, qarmaqarışıqlıq. Gənc leytenantın . . üzündə, uzun qara kirpikli gözlərinin qapanışında, qara, qıvrım saçlarının pərakəndəliyində çox pərişan bir görkəm var idi. Ə. Vəl.. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yarılğan — bax yarğan. Yarılğan uçar, toz qopar; Görərsən ki, qalan yoxdur. «Koroğlu». Torpaqlı dərələr, sarı yarılğan; Bu gündən başlamış, gözləyəcək qan. H. K. S.. Bir portfelli oğlan göründü. Yarılğandan enib, düz məktəbə tərəf gəlirdi. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
